2 Augustus 2014 – Dag 24

Daar zit ik dan, een kop thee om mijn knieën. Amper twee maanden geleden reisde ik een rondje Nederland om nog even bij te kletsen voor het grote avontuur. Nog geen maand geleden kwam ik aan, midden in de nacht, in de frisse avondlucht van Melbourne, mijn gedachten verloren ergens op de weg van Dubai naar Kuala Lumpur toen een raampje de zonsondergang toonde terwijl in het raampje ernaast de nacht al gevallen was. 
 
Gelukkig had ik het afgelopen jaar Hannah ontmoet, een Australische student die voor 6 maanden in Parijs woonde. Ze liep mij toevallig tegen het lijf aan bij een concert, herkende mijn T-Shirt en stelde voor dat ik haar kwam opzoeken bij een poëziegroep waar ze lid van was. Na drie maanden schrijven, lezen en delen, moest ze helaas weer op pad, maar haar enthousiaste verhalen over Melbourne bleven in de lucht van Parijs zweven – in mijn zakboekje staat nog steeds een hand getekende kaart van Melbourne met een kruis waar zij leeft. Drie maanden later geef ik datzelfde adres aan een beleefde maar nuchtere taxichauffeur. Het is drie uur 's nachts en ik kan de 24 uur-lange vlucht door mijn hele lichaam voelen. Dankbaar zink ik in Hannah's bank nadat ik voor een laatste keer de stempel van de douane op mijn paspoort bewonder... 
 
Ik word dertien uur later wakker, en het is weer nacht in de stad waar de winter nog heerst. Dit bijzondere ritme houd ik de hele eerste week vol : wakker liggen tot 4 uur 's ochtends, de dag om 2 uur 's middags beginnen, maar een keer eten want er zijn maar zoveel uren dat de Subway om de hoek open is, om 7 uur 's avonds Skypen met vrienden en familie die net hun dag beginnen... Zeven dagen na aankomst is jetlag alleen nog maar een excuus om uit te slapen, wat achteraf gevaarlijk blijkt te zijn... 
 
De paar uren dat ik tegelijk met de rest van de stad wakker ben bezoek ik huizen. Ik ben verrast door de architectuur in Melbourne, waar ik niet veel van verwachtte, maar die mij om de paar straten ongelijk geeft. Ik wandel door een cowboy achtig Londen met old school houten trams en groene tuinen vol met bijzonder gekleurde vogels die voor de camera weg vliegen (zo. frustrerend.). Op mijn eerste middag in het centrum verlies ik mijn Myki kaart, de kaart die op het behoorlijk onbetrouwbaar openbaar vervoer netwerk van heel Melbourne geldig is EN WAAR EEN MAGERE 100 DOLLARS OPSTOND VOOR EEN MAAND ONBEPERKT REIZEN. Huis afspraken worden verplaatst naar de volgende dag en ik loop een boekwinkel binnen, The Hill of Content, waar de kasten vol prachtige, Engelse omslagen mij tot rust brengen. Morgen beter. 
 
En inderdaad, de volgende ochtend bezoek ik een super leuk huis met een kamer zonder raam maar met een grote keuken, binnenplaatsje en 3 huisgenoten (een meisje van mijn leeftijd en een koppel). De gezamenlijke ruimte is ondergronds (lekker koel in de zomer !), ingericht met vergesleten banken, een donkergroene bar en een lantaarnpaal die volgens de eigenares uit de set van een Australische vampier film komt. En de kamer is vanaf de volgende dag ingericht vrij ! Dezelfde avond stuur ik haar een e-mail om mijn interesse te bevestigen en val ik laat in slaap, druk bezig met fantaseren welke kaarten, posters en foto's ik hoe en waar zal ophangen. Maar als ik om half twee weer wakker word, staat er een e-mail van de eigenares op mij te wachten. De kamer is voor mij. Als ik voor 1 uur 's middags interesse toon. Anders gaat hij naar het andere Franse meisje dat op mijn vreselijke avond was langs gekomen. Ik kijk geen twee keer op de klok en stuur snel een gestressde e-mail terug, bang maar amper verrast dat dit mij zou overkomen. Hannah leent mij haar telefoon, ik toets twijfelachtig het nummer van Cass in, zenuwen gieren door mijn buik... “Oh hi Astrid ! I saw you didn't answer so I was just... eating lunch.” LUNCH. LUNCH. Ik glimlach en we spreken af dat ik op woensdag in de kamer terecht kan. 7 dagen naar aankomst leg ik eindelijk mijn koffers neer in het huis waar ik de toekomstige 12 maanden ga doorbrengen (raar genoeg is dat de langste tijd die ik een woning blijf sinds ik op kamers ben ! Tenslotte woonde ik maar 9 en 10 maanden in de twee appartementen in Parijs). 
 
Om onze laaste avond samen te vieren neemt Hannah mij mee naar het strand ! Aan het einde van Hannah's tram lijn spreidt Melbourne haar armen open aan de oceaan : St Kilda Beach. Aangezien het nog verschrikkelijk koud is komt niemand op het strand (behalve twee studenten die met 12° toch nog het water in springen ! “Die zijn Australisch” is de conclusie die Hannah trekt). Het licht van de zonsondergang maakt alles ietsjes mooier, en het water kleurt zich met goud en koper terwijl wij de pier oplopen. Aan het einde van de pier is er een rotsige dam aangebouwd door de stad nadat de overvloed aan boten in de haven de pinguïns weg had gejaagd. Ja, pinguïns. We stappen voorzichtig dichterbij de rotsen... Daar zijn ze dan, kleine, donker zilveren knuffels ! Ik kan haast niet geloven dat ik pinguïns zie voor dat ik ook maar een kangoeroe ben tegengekomen... 
 
Ook al heb ik al een paar middagen in het centrum doorgebracht, ontdek ik die avond “Melbourne by night”. De Yarra rivier weerkaatst moderne luchtkrabbers als knipperende Kerstverlichting, over Federation Square hangen tientallen lampionen en de prachtige façade van St Paul's Cathedral is verlicht in paars met blauw... Vergeleken met Parijs is Melbourne een stuk minder druk 's nachts, maar op de een of andere manier toch levendiger. Terwijl we van onze churros smullen lopen we langs een straatmuzikant in een konijnenkostuum die James Bond op zijn gitaar speelt; op dat moment begrijp ik waarom Hannah heimwee had en besef ik dat hetzelfde lot mij te wachten staat... 
 
Het aller, allerleukste van mijn nieuwe thuis is hoe dicht het bij van Queen Victoria Market ligt : de grootste markt van Melbourne ! Ik hoef alleen maar mijn straat uit te lopen en honderden stands met groenten, kleren, vlees, brood, CD's enzovoort staan op mij te wachten ! Bovendien is de markt zo'n 5 dagen per week open van 9 tot 3 uur 's middags, een mirakel. Op de website van Victoria Market staan alle seizoen producten aangegeven met recepten waar bij elke ingrediënt de stand waar het te vinden is, staat. Zo kom ik na mijn eerste bezoek thuis met “Custard apples” voor een cake die binnen 24 uur op is... De tweede keer ontdek ik de “Market Place” waar cafés en exotische bakkers mij verleiden met hun vitrines, tot ik ontdek dat Verona Café POFFERTJES VERKOOPT !!! Ongelooflijk maar waar !!! 
 
Naast mijn bezoekjes aan de poffertjes van Victoria Market breng ik nog een paar avonden door met Hannah die mij rond de stad en haar groep vrienden begeleid. Een ochtend ontbijten we in een “pay what you feel” café waar de helft van de bediening vrijwillig werkt terwijl de andere helft lichamelijk of geestelijk gehandicapt is. Zonder twijfel het lekkerste Sri-Lankees vegan ontbijt wat ik ooit geproefd heb ! Ik laat 20 dollars achter in de rode brievenbus en beloof terug te komen. Op een andere avond gaan we biljarten met een paar vrienden van Hannah en doen we mee aan een Trivia Quiz vol met grapjes over Australische cultuur, waar van ik werkelijk maar een naam ken (Russell Crowe)... Hannah laat mij later allemaal video zien en allerbelangrijkste : ik proef eindelijk Tim Tams, een geschenk des hemel, en de Tim Tam Slam (of Tim Tam Tea Straw), het opzuigen van thee door een Tim Tam, waardoor de thee naar chocola smaakt en het koekje in de mond smelt –  'T IS PRACHTIG. 
 
21 Juli is het zover : International Student Welcome Day ! Ik ga naar de eerste vergadering waar er een aantal kangoeroe knuffels worden uitgedeeld en we leren dat het ons 300 dollars aan boete kan kosten om door rood over te steken, en na een waardeloze barbecue zijn we vrij. Met een Franse vriendin wandelen we voor de eerste keer door de Zweinstein-achtige gebouwen van de University of Melbourne : daar zijn we dan ! En wat is het groot ! Er zijn letterlijk honderden verschillende zalen, een enorm sport gedeelte, zestien bibliotheek, tientallen snackbars, een handvol banken, een bloemenwinkel en een kapsalon ! De Student Union is hier blijkbaar heel overtuigend want ze hebben een eigen bibliotheek met een sticker “no studies” op de deur : alleen maar DVDs, comics, science-fiction, romance... Lees boeken ! Ik neem er meteen drie mee naar huis, en koop er ook nog een bieb tas bij, want zo hoort het eenmaal. 
 
Sindsdien zijn mijn lessen al begonnen, ook al was het een internationale crisis om het vakken pakket samen te stellen omdat de lessen die ik aanvankelijk wilde nemen alleen in maar het volgende semester mogelijk zijn (de semesters zijn omgedraaid : ik zit nu in semester “2” voor 4 maanden les & examens, dan 3 maanden zomervakantie, en dan officieel semester “1”). De les die ik absoluut wilde was er gelukkig wel. Nu kan ik drie keer per week bij Aboriginalities aan schuiven, met elke keer verschillende speakers per thema : cultuur, kunst, politiek, geschiedenis, taal... Over taal gesproken : ik volg een introductie aan linguïstiek (The Secret Life of Language) en een schrijf les (Short Fiction) waar ik een 7500 woorden lang verhaal voor moet schrijven. Mijn vierde les is Internet meets Society, waarvan de eerste les door twee zeer bekenden hacktivists werd gehouden, super super interessant ! Ik heb er zin in, maar het is maar net de eerste week, dus binnenkort hoor je me gewoon klagen. 
 
Afgelopen weekend was het Curiocity weekend en zijn we met mijn Franse vriendin op stad gegaan om de gebouwen van de regering te bezoeken. Helaas was er een pro-Palestina demonstratie dus konden we niet naar het Parlement... We hebben wel de staatskas kunnen bezoeken met echt goud in de kelder, de St Patrick's Cathedral met quilts in steun voor de kerkgangers die aan AIDS zijn overleden (de Pride flag met alle kleuren van de regenboog liggend onder een kruis was een traantje waard), Tasma Terrace met een steampunk expositie en de Victoria Supreme Court. Het belangrijkste moment van de dag was de ontdekking dat ze Belgische wafels verkopen op Elizabeth Street – volgens mij praat ik veel te veel over eten vandaag, maar is het niet wonderbaarlijk dat Melbourne mijn eeuwig dilemma “Nederlandse poffertjes of Belgische wafels ?” oplost ? 
 
Volgens mij is dit het ongeveer voor nu... Aankomend weekend ga ik misschien kamperen met Hannah en twee van haar vriendinnen (waar onder een Nederlandse !). Ik moet onder de hand ook op zoek gaan na een studenten baantje, nu ik weet wanneer ik les heb. En van de week krijg ik de fiets van een kennis van Hannah die een jaar lang in Zuid-Amerika gaat zitten ! Ik ken de weg naar school onder de hand uit mijn hoofd en begin Melbourne ook te herkennen. Ik kan niet wachten om meer te ontdekken !!! Hopelijk heb ik veel te vertellen over een maand ! 
 
See you :)
 
Astrid